دلـم قـرار نـمــى‌گیــرد از فغـــان بى تو

سپنـدوار ز کــف داده‌ام عـنــان بـى تو

ز تلــخ کـــامى دوران نشــد دلــم فـارغ

ز جـام عشق لبـى تر نکرد، جان بى تو

چـو آسمـان مـه آلـوده‌ام ز تـنـگ دلـــى

پـر است سینـه‌ام از انـدوه گران بى تو

نـسیــم صبــح نمـى‌آورد تــرانـه شوق

ســر بـهـــار نـــدارنـــد بـلـبــلان بـى تو

لب از حـکایـت شب‌هـاى تـار مى‌بـنـدم

اگر امان دهدم چشم خون فشان بى تو

چو شمع کُشته نـدارم شراره‌اى به زبان

نمـى‌زنـد سخنـم آتـشـى به جان بى تو

ز بى دلى و خموشى چو نقش تصویرم

نمـى‌گشایـدم از بـى خـودى زبان بى تو

عقـیـق سـرد بـه زیـر زبـان تـشنه نـهم

چـو یـادم آیـد از آن شکـرین دهان بى تو

گـزارش غم دل را مگر کنـم چـون امیـن

جـدا از خلـق بـه محـراب جمکران بى تو

                                                                          سروده مقام معظم رهبرى حضرت آیة الله خامنه‌اى