بنا به روایات رسیده از ائمه اطهار (ع)، همواره اذکاری که در مدح، ستایش، شکر و تمسک از ذات اقدس الهی می باشد، دارای جایگاه ویژه ای است و گاه دارای ثوابی عظیم!

در روایتی  از حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) نقل شده است: روزی سلیمان نبی (ع) از بیت المقدس بیرون آمد و بر بساط خود نشست و سیصد هزار کرسی در جانب راست آن حضرت بود که آدمیان بر آن ها نشسته بودند و سیصد هزار کرسی در طرف چپ که جنیان بر آن ها نشسته بودند. پس حضرت امر فرمود تا پرندگان را که بر سر همه سایه افکنند، و به باد دستور داد تا آن ها را به مدائن و از آنجا به شیراز ببرد تا شب را در آنجا بگذرانند، و چون صبح گردید به باد حکم نمود تا آن ها را به جزیره ی برکاوان (ناحیه ای در فارس) بَرَد و امر نمود به باد که آنقدر پایین حرکت نماید تا پاهای تمامی آن افراد به آب برسد!
در آن حال تعدادی از همراهان حضرت به یکدیگر گفتند: هرگز پادشاهی از این عظیمتر دیده اید؟!
پس در همان لحظه ملکی از آسمان به سوی آنان با صدای بلند ندا کرد: ای جماعت! آگاه باشید که ثواب یک سبحان الله گفتن از برای خداوند متعال بزرگتر است از این پادشاهی که شاهد آن هستید!

منابع:
1- قصص الانبیاء راوندی: 208.
2- حیوة القلوب (تاریخ پیامبران)، ج2: 964.